Schneider lens

Misschien wel leuk voor de jongeren onder ons!

Dit was de groothoeklens op die camera's in de tijd van de krantenfoto (zie hieronder). Wij noemden hem de Volendammer.

Niet gestolen! Maar ongelooflijk, men kon er een bemachtigen in de tijd, dat men ze wegdeed! Een lens die nu een vermogen zou kosten, Ik heb er nog mee gewerkt in Studio Irene, in 3B en volgens mij ook in studio Vitus. Prachtig gewoon hè! Ik heb er ooit aan gedacht om hem te laten aanpassen voor mijn Leica 3g. Maar dat stuitte op aanpassingsproblemen.

Groeten Ted Dellen

Rik noemde de brandpuntsafstanden al van de lenzen voor de orthicon camera’s. Ik herinner me de lenzen voor de iconoscoop camera’s, de 20 mm, 28 mm, 35 mm, 50 mm en 80 mm lens. Het beeldvlak was kleiner dan van de orthicons, dus hadden de lenzen kortere brandpuntsafstanden.

De 20 mm was een combinatie van een optiek met een daarvoor geplaatst tweede optiek, die voor die enorme wijde hoek zorgde. Het opvallende was dat je op een eventueel stofje aan de achterkant van de voorste lens kon scherpstellen.

Keek je naar de voorkant van de camera wanneer deze 20 mm werd gebruikt, dan kon iemand zien of deze scherp stond op de plaats waar hij zich bevond. Het beeldvlak van de iconoscoop buis had geen egale gevoeligheid en daarom werd er rond de buis wat ‘vals’ licht toegevoegd. De verhouding was regelbaar en op die manier werd het grijsvlak egaal gemaakt. De scene moest zo ruim worden belicht, dat het extra licht in het ‘zwart’ kon worden gedrukt. Echte zwarte vlakken in de scene werden daarom altijd vermeden. Dit extra licht rond de het beeldvlak maakte het mogelijk, dat een omroepster tegen de cameraman kon opmerken: "jij ziet mij nog niet scherp".

Hartelijke groet,

John Boersma

Leuk bericht van Ted Dellen. Ook ik ben in het bezit van zo'n lens. Ooit gekregen van wie ook weer..? Heb hem zelf aangepast aan de Fujica singel 8 filmcamera. Wonderbaarlijk resultaat, weet dat.

Grt van Herman Ottink

Deze lens was de bij ons bekende 2 centimeter -lens. Een van de eerste uitzendingen met deze lens was in studio Irene op deze camera en werd gebruikt door Leen Timp, regie Ger Lugtenburg. Het bijzondere was, dat Leen de hele tweede acte met deze lens opnam, dus zonder welke beeldwisseling of cameraovergang gemaakt werd. Het bijzondere was, dat hij tijdens deze acte met de camera in- en uitreed en ten slotte aan het einde wan de opname met de dolly achterste voren uitkwam.

Later is deze lens gebruikt voor opnames vanuit de lichtvloer recht naar beneden gericht, een soort overzicht-shot. Zowel de Irene camera als de andere camera (die met een plumbicon opneembuis) vroegen om een lens met een zgn 16 mm uitsnede van een filmcamera. Dat is waarschijnlijk het probleem, een kleinbeeld camera heeft een uitsnede van 24 x 36 mm, de andere camera's hadden 12x16 mm.

(PS: een van deze lenzen was nog in het museum aan de Oud Amersfoortseweg, dus wellicht nog in de huidige kelder.) De toenmalige aanschaf was 900 gulden, een heel bedrag voor de NTS !! Overigens nog bedankt voor je reactie,

Rik Brugman.