Hallo Willem,
Dank voor je mail en ik heb weer genoten!
Ik heb de inhuldiging zoals dat oficieel heette als verslaggever van het N.O.S. Journaal meegemaakt en voornamelijk de rellen verslagen. Helaas had ik geen fototoestel meegenomen en daar was eigenlijk ook geen tijd voor.
Aardige bijzonderheid: ik ging met een NOS ENG ploeg op stap met een brandnieuwe net uit de verpakking BCN20, de verplaatsbare versie van de BCN 50 die in de studio's stonden opgesteld. Bepaald geen machine om rellen mee te verslaan. Te log, vrat batterijen en de BCN 20 was uiterst kwetsbaar.
Bij de rellen in de Kinkerstraat was het gelijk raak. De stenen vlogen door de lucht en ja hoor ... een van de eerste stenen landde op de kap van de nieuwe BCN. Gelukkig was het plastic luik gemaakt met Deutsche grundlichkeit, maar raakte wel uit zijn voegen. De ruimte tussen de bovenste spoel en de beschadigde deksel - met wat buigen en trekken, we moesten tenslotte wel  verder - bedroeg amper een tot anderhalve centimeter. Gelukkig bleef iedereen kalm en professioneel doorgaan met het verslaan van de rellen en ondanks de klap bleef alle apparatuur werken.
De inzet van de collega's was ondanks de grote druk perfect en op dat punt bewaar ik goede herrinneringen aan een overigens roerige dag.
Met vriendelijke groet, Peter Meijers
Dankjewel, Peter,
Ook ik heb met die machine gewerkt. 'Handheld', dat wel, maar bepaald niet 'portable', haha
In mijn herinnering woog dat apparaat zo'n 50 kg. Inbouwen in kleine reportagewagens was een zware klus.
Ook het inleggen van de tape was een kunst op zich. Als je dat te snel deed onder druk van een nerveuze regisseur en de band niet goed vastmaakte, dan hoorde je na het indrukken van de recordtoetsen : 'floep-floep-floep…' en kon je opnieuw beginnen…
Ik herinner me, dat niet alle apparaten een TBC (TimeBase Corrector) aan boord hadden. Wanneer de klant vroeg, of we de laatste opnamen even konden terugkijken, moest je nee verkopen…'kan niet, deze BCN geeft niet weer'…haha
Willem (Redactie)